เริ่มต้นที่ กางเขน
สวด : เชิญเสด็จมาพระจิตเจ้าข้าฯ
ข้าพเจ้าเชื่อถึงพระเป็นเจ้า
ข้าแต่พระบิดา / วันทามารีอา 3 บท / สิริพึงมี
– รำพึงทีละข้อ (ตั้งแต่ข้อที่ 1 ถึง 7)
จบข้อรำพึงสวด : ข้าแต่พระบิดา / วันทามารีอา 7 บท / สิริพึงมี
บทเปิดการรำพึง
ในมหาทุกข์ของพระนางพรหมจารีมารีอา เราเห็นภาพสะท้อนของความทรมานและความทุกข์อันขมขื่นของพระคริสตเจ้าในส่วนที่เป็นมนุษย์ดังเช่นพระนางมารีอาได้ยอมรับรหัสธรรมของพระคริสตเจ้าทั้งหมดเข้าสู่ชีวิตของพระนาง ให้เรามองเห็นการร่วมมีส่วนที่เลือนลาง แต่เป็นการมีส่วนอย่างแท้จริงในมหาทรมานและการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ ในเมื่อเราต้องรับความเศร้าโศก มีความกลัว และรับการถูกสบประมาทและความอับอายต่างๆ โดยระลึกเสมอว่า ถ้าเราปรารถนาจะติดตามพระองค์ เราต้องรับแบกไม้กางเขนทุกๆ วัน เราจงสวดภาวนา เพื่อให้เรายอมรับกระแสเรียกของพระคริสตเจ้า และกลายเป็นผู้ร่วมทุกข์ทรมานกับพระมหาทรมาณกับพระองค์
มหาทุกข์ประการที่ 1 : คำทำนายของท่านผู้เฒ่าซีเมออน หลายคนในพวกเราเป็นพ่อแม่ เรารู้ดีว่าชีวิตของเราจะสมบูรณ์ได้ก็ด้วยการร่วมมีส่วนในชีวิตของพระเป็นเจ้าเท่านั้น เพราะเหตุนี้เรายินดีล้างบาป แม้ว่าเรารู้สึกกลัวเกี่ยวกับอนาคตของลูกที่รักของเรา คำทำนายของผู้เฒ่าซีเมออน ได้เป็นการอวยพรแก่มนุษยชาติทั้งหมด แต่ก็ทำนายถึงมหาทุกข์ของพระนาง ข้าแต่พระแม่มารี ความทุกข์ประการแรกของพระนางใหญ่กว่าความกลัวของพ่อแม่มากกว่ามาก
(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)
มหาทุกข์ประการที่ 2 :การหลบหนีไปประเทศอียิปต์ แม่คนหนึ่งสามารถทำอะไรได้ เมื่อมีคนขู่จะฆ่าลูกของตน ? เมื่อกษัตริย์เฮรอดได้บัญชาให้ประหารชีวิตเด็กน้อยผู้บริสุทธิ์ไร้เดียงสาเหล่านั้น พระเป็นเจ้าทรงเตือนให้นักบุญยอแซฟรู้ตัว โอ้พระแม่มารีอา โดยไม่มีเวลาเก็บข้าวของ ไม่มีเวลาบอกลาใคร พระนางได้หนีไปในเวลากลางคืน ไม่มีบ้านพักอาศัย และแสนจะเหน็ดเหนื่อยไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ไม่มีที่พึ่งใดๆ เลยนอกจากความรักที่พระนางทรงมีต่อทุกคนที่ต้องการความช่วยเหลือของพระนาง
(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)
มหาทุกข์ประการที่ 3 :พระเยซูเจ้าทรงหายไปในพระวิหาร เมื่อลูกของตนหายไป หัวใจของพ่อแม่จะหวาดกลัวปวดร้าวมากเพียงใด พ่อแม่จะคิดสงสัยว่า ลูกปลอดภัยหรือไม่ และตนจะมีหวังพบลูกของตนอีกหรือไม่ พ่อแม่จะคิดไปต่างๆ นาๆ ถึงสิ่งที่ร้ายแรงซึ่งอาจเกิดแก่ลูกของตน โอ้พระแม่มารี พระนางและนักบุญยอแซฟได้รู้สึกเช่นเดียวกันนี้ตลอดเวลาสามวันที่พระนางแสวงหาพระเยซูเจ้า พระนางใช้ความเชื่อเพื่อแสวงหาพระเยซูเจ้าในความรู้สึกปวดร้าวใจที่ต้องพรากจากพระองค์
(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)
มหาทุกข์ประการที่ 4 :พระนางมารีอาพบพระเยซูเจ้าขณะที่ทรงแบกกางเขนไปสู่เขากัลวารีโอ
เมื่อมีคนเรียกให้แม่คนใดคนหนึ่งไปดูลูกที่ป่วย ที่ในโรงพยาบาลหรือได้รับบาดเจ็บ แม่ผู้นั้นย่อมปรารถนาที่ทนทุกข์ทรมานแทนลูกของตนดีกว่า แต่เขาก็ได้แต่เฝ้ามองดูเท่านั้น โอ้พระแม่มารีอา พระนางได้เห็นพระเยซูเจ้าทรงถูกตีทั้งร่างกายเต็มไปด้วยพระโลหิต พระนางได้รู้สึกหมดความสามารถที่จะช่วยเหลือพระองค์ แต่ถึงกระนั้น อาศัยความรักของพระนาง พระนางได้ร่วมมีส่วนในความทุกข์เจ็บปวดของพระองค์
(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)
มหาทุกข์ประการที่ 5 :พระเยซูเจ้าทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน
ได้มีคนกล่าวไว้ว่า “การสูญเสียของตนเป็นความตายร้ายแรงที่สุดสำหรับพ่อแม่ที่จะต้องรับทน” โอ้พระแม่มารีอา ในชั่วโมงที่แสนนานแทบเชิงไม้กางเขน บางทีพระนางคงได้หวลไปคิดถึงวันก่อนหน้านั้น การที่ต้องเผชิญกับการสิ้นพระชนม์จริงๆ ของพระเยซูเจ้า ช่างเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวมากสักเพียงใด ลมหายใจของพระองค์แผ่วเบาลง เวลาของพระองค์มาถึงแล้ว ถึงกระนั้นพระองค์ยังทรงตรัสกับพระนางและทรงปลอบโยนพระนางในขณะสิ้นพระชนม์ พระองค์ทรงถวายชีวิตของพระองค์สำหรับคนอื่น และได้ทรงกระทำให้พระนางเป็นมารดาของมนุษย์
(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)
มหาทุกข์ประการที่ 6 :พระนางมารีอารับพระศพของพระเยซูเจ้าลงจากไม้กางเขน
พระองค์สิ้นพระชนม์แล้ว…แทบจะไม่เชื่อว่าเป็นจริงได้ พวกเราหลายคนได้เคยหยุดอยู่เฝ้ามองศพของคนที่เรารักและสงสัยว่า “มันเกิดขึ้นกับฉันได้อย่างไร ?” ความตายเป็นเรื่องจริงและเป็นจริงมากเกินไป โอ้พระนางมารีอาขณะที่พระนางอุ้มพระศพของพระเยซูเจ้าไว้ในอ้อมแขน พระนางคงรู้สึกประหลาดใจ ดังที่เราเคยรู้สึกมาแล้ว “ทุกสิ่งได้จบสิ้นไปหมดแล้ว ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว”
(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)
มหาทุกข์ประการที่ 7 :เขาวางพระศพของพระเยซูเจ้าในหลุมฝังศพ
สวนและหลุมฝังศพ…มีบางสิ่งบางอย่างที่บรรเทาใจอย่างประหลาดเกี่ยวกับการฝังพระศพของพระเยซูเจ้า โอ้พระนางมารีอา บางทีดอกไม้หรือใบหญ้าอาจจะเตือนให้พระนางคิดถึงพระวาจาของพระองค์ว่า “ถ้าเมล็ดข้าวไม่ตกลงในดินและตายไป มันก็ไม่สามารถผลิตชีวิตใหม่ได้” เป็นการยากเสมอที่จะเห็นความตายรวมอยู่กับชีวิต แต่พระนางทรงเชื่อ ไว้วางใจและรักต่อไปเสมอ พระวาจาของพระองค์อยู่เต็มในหัวใจของพระนาง
(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)